Τίμαιος 14 ( Προσέγγιση αλήθειας, ευτυχίας )
Ότι τό
μέν αυτών εν αργία διάγον καί τών εαυτού κινήσεων ασθενέστατον ανάγκη
γίγνεσθαι, τό δ’ εν γυμνασίοις ερρωμενέστατονž διό
φυλακτέον όπως αν έχωσιν τάς κινήσεις
πρός αλλήλους συμμέτρους (90 a)……………………………
....«Το είδος που δεν κάνει τίποτα και μένει ακίνητο γίνεται
αναγκαστικά πολύ ασθενικό ενώ εκείνο που
γυμνάζεται γίνεται ισχυρότατοž γι αυτό τον λόγο
πρέπει να φροντίζουμε να έχουν όλα συμμετρικές κινήσεις μεταξύ τους. Όσο για το
κυρίαρχο μέρος της ψυχής, οφείλουμε να σκεφτόμαστε μ’ αυτό τον τρόπο, ότι δηλαδή ο Θεός το έδωσε στον καθένα μας
σαν φύλακα άγγελο για να κατοικεί στην κορυφή του σώματος μας, να μας ανυψώνει
από τη γή και να μας φτάνει στον ουρανό, διότι πιστεύουμε ότι δεν είμαστε γήινα
πλάσματα αλλά ουράνια.
Και έτσι, όπου δημιουργήθηκε αρχικά η ψυχή, ο Θεός κρεμώντας το κεφάλι μας σαν ρίζα
από τον ουρανό, διατηρεί όρθιο ολόκληρο το σώμα μας. Σε όποιον λοιπόν
αρέσουν οι απολαύσεις ή οι φιλονικίες και ασχολείται με αυτές υπερβολικά,
αναγκαστικά έχει μέσα του θνητές απόψεις και γίνεται ο ίδιος απόλυτα θνητός,
χωρίς να μετέχει ούτε ελάχιστα τούτου (της αθανασίας), αφού έχει αυξήσει πολύ
το τοιούτο (το θνητό μέρος).
Εκείνος όμως που έχει αφοσιωθεί στη μάθηση και στην προσέγγιση της αλήθειας
με συνέπεια, γυμνάζοντας ιδιαίτερα αυτό το μέρος του που κάνει σκέψεις
αθάνατες και θεϊκές, αν πλησιάσει την
αλήθεια, τότε κατ’ ανάγκη θα μετέχει στην αθανασία με όλα τα μέρη, όσο
γίνεται να μετέχει στην αθανασία η ανθρώπινη φύση. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που
υπηρετεί το θείο και τιμά τον φύλακα άγγελό που έχει συγκάτοικο μέσα του, θα
είναι πάντα εξαιρετικά ευτυχισμένος. Σε κάθε περίπτωση για τον άνθρωπο ένας
είναι ο τρόπος περιποίησης, να
παρέχονται τροφές και κινήσεις που αρμόζουν.
Όσο για το θείο μέρος που βρίσκεται μέσα μας, συγγενικές του κινήσεις είναι τα διανοήματα και οι περιφορές του
σύμπαντος, τις οποίες πρέπει να ακολουθούμε, η διόρθωση των άσχημων
κινήσεων σχετικών με τη γένεση που υπάρχουν στο κεφάλι μας, γίνεται με την κατανόηση της αρμονίας και
των περιφορών του Σύμπαντος. Με τον τρόπο αυτό θα εξομοιώσουμε το νού
μας με εκείνο, που κατανοείται σύμφωνα
με την αρχική του φύση, όταν γίνει αυτό θα φτάσουμε τελικά στον σκοπό
που έχει τεθεί από τους θεούς στους ανθρώπους σαν ο καλύτερος τόσο στο παρόν
όσο και στο μέλλον».
Χρειάζεται λοιπόν ζωή μας να γυμνάζουμε την
ψυχή και το σώμα, να παρέχουμε την τροφή και τις κινήσεις που αρμόζουν, να
αφοσιωθούμε με συνέπεια και πάθος στη μάθηση γιατί η μάθηση οδηγεί στη γνώση
στην ορθή σκέψη και έκφραση (ορθός λόγος). Έτσι είναι δυνατόν να προσεγγίσουμε
την αλήθεια, την ευτυχία και να φτάσουμε το σκοπό που μας έχει τεθεί από το Θεό.
