Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Δράση







                                   ΔΡΑΣΗ-ΠΡΑΞΗ



      Η Δράση ξεκινά από μέσα στον άνθρωπο, γεμάτος ψυχικές ανησυχίες και μεταφυσικές, γεμάτος βιώματα συσσωρεύει δυναμικό, ενέργεια, που ζητά διέξοδο, ζητά να μεταμορφωθεί σε έργο, σε δημιουργία, σαν μέλος της πόλης που εκφράζει τρόπο ύπαρξης  και συνύπαρξης δεν είναι δυνατόν να μένει αμέτοχος αδρανής, αδιάφορος, με συνέπεια τη στασιμότητα και το μηδενισμό κάθε έννοιας προόδου.

     Ζωή χωρίς δημιουργία είναι κενή ουσίας, περιεχομένου, νοήματος, ο άνθρωπος που μένει απαθής ανενεργός καταντά αρρωστημένο κύτταρο για τον οργανισμό της κοινωνίας. «Ό,τι δεν δρά δεν υπάρχει» λέει ο Λάϊμπνιτς. Όταν δεν παράγεις, δεν φτιάχνεις, δεν αναπτύσσεις, ο κοινωνικός ιστός διαλύεται, η κοινωνία οδηγείται σε σήψη και μαρασμό.

     Η επίτευξη της κοσμιότητας, της ευδαιμονίας της πόλης, που είναι το τέλος     ( ο σκοπός ) κατά Αριστοτέλη, δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί χωρίς αγώνα, χωρίς πάλεμα. Την εσωτερική ενέργεια απαιτείται να την εξωτερικεύσουμε δουλεύοντας με βάση αξίες, αρχές παιδείας, για να δημιουργήσουμε το καλό, το όμορφο, το αρμονικό που αποτελούν την κοσμιότητα της πόλης. «Αδικεί ού μόνον ο ποιών τι, αλλά και ο μη ποιών» λέει ο Μάρκος Αυρήλιος.

   Βασική παιδαγωγική αντίληψη των αρχαίων ήταν ότι η αξία ενός ανθρώπου δεν μετριέται με βάση την επίδοσή του στη μάθηση, αλλά με βάση την προσφορά του. Πράγματι, γνώση και μόρφωση που δεν μεταμορφώνεται σε έργα δημιουργικά, δεν μετασχηματίζεται σε πράξεις προσφοράς και αγάπης προς όφελος του κοινωνικού συνόλου, ουδεμία αξία έχει, θεωρείται νεκρό κεφάλαιο. Αυτοί δε που αδρανούν, αδιαφορούν και μόνο φωνάζουν, μοιάζουν με «χαλκό ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον» όπως λέει ο Απόστολος Παύλος. 

     Ας σηκωθούμε επί τέλους, ας δράσουμε, ας πράξουμε με άξονα την αρετή, έτσι θα επιλέγουμε πράξεις που αρμόζουν σύμφωνα με τα δεδομένα για τη λύση των  προβλημάτων, έτσι μπορούμε να στοχεύουμε στο συλλογικό συμφέρον. Αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε τίποτα δεν θα γίνει από μόνο του. Δεν μπορούμε να επαναπαυόμαστε στις δάφνες των προγόνων μας, εκείνοι έδειξαν δρόμους, ας παραδειγματιστούμε, ας ακολουθήσουμε προσθέτοντας νέες.