Δημοψήφισμα

                                               ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ  
                                             

      Δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης, προϋποθέτει λοιπόν τη συμμετοχή του λαού στη λήψη αποφάσεων για θέματα η προβλήματα της πολιτείας. Τα δημοψηφίσματα είναι μια δημοκρατική διαδικασία όπου δίνεται η δυνατότητα να εκφραστεί η άποψη του πολίτη. Προϋπόθεση βέβαια είναι η ενημέρωση του λαού από τους διοικούντες για να γνωρίζουν οι πολίτες, ώστε να κρίνουν, να αναλάβουν ευθύνη και να αποφασίσουν επί των ερωτημάτων, γιατί εκτός των άλλων Δημοκρατία σημαίνει ευθύνη, γνώση, αξιοπρέπεια.

     Το μήνυμα στην Ευρώπη πρέπει, να είναι η ενότητα, η σύμπνοια, η συλλογικότητα του λαού και ότι αδήριτη ανάγκη είναι, κάθε σχεδιασμός, μελέτη, πρόταση, της Ε.Ε. και των κρατών μελών, να έχει βάση και μέτρο την ανυπέρβλητη αξία Άνθρωπος, που έχει αναδείξει ο αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός και όχι το χρήμα.  

   Η χρησιμοθηρική αντίληψη, που στηρίζεται στα υλικά αγαθά και όχι η ανθρωπιστική, που στηρίζεται  στα ιδανικά, στις αξίες και στις αρχές Παιδείας, δεν οδηγεί τις κοινωνίες στην πρόοδο, στην ευδαιμονία, αλλά  στην διάσπαση, στην διάλυση, στην φτωχοποίηση, στην εξαθλίωση.

   Αν θέλουμε να σταματήσει στην Ευρώπη στον Κόσμο όλο, ο κατήφορος, η βία, ο εκπατρισμός ανθρώπων, η διάλυση οικογενειών, ο διαχωρισμός, η καταστροφή, το χάος, ο όλεθρος.

   πρέπει να επαναφέρουμε τις διαχρονικές αξίες Παιδείας, Δημοκρατίας να στοχεύσουμε στο συλλογικό συμφέρον, να πράξουμε με βάση την Αρετή. Ας το συνειδητοποιήσουμε εμείς, ας το αντιληφθούν "οι άρχοντες" στην Ευρώπη πριν είναι αργά.

                                                                                                          

                                                             

Διάλογος Αθηναίων Μηλίων Β Θουκυδίδης

                                         ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΜΗΛΙΩΝ Β

......"91. ΑΘ. Εμείς για το τέλος της ηγεμονίας μας, αν αυτή θα καταλυθεί κάποτε, δεν ανησυχούμε, γιατί δεν είναι επικίνδυνοι στους νικημένους όσοι, όπως οι Λακεδαιμόνιοι, ασκούν ηγεμονία πάνω σε άλλους  (άλλωστε η αντιδικία μας δεν είναι με τους Λακεδαιμονίους)  αλλά επικίνδυνοι είναι οι υπήκοοι, αν τυχόν αυτοί ξεσηκωθούν και νικήσουν εκείνους που  τους εξουσίαζαν. Όσο γι αυτό, ας μείνει σε μας η  φροντίδα  να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο. Εκείνο όμως που θέλουμε τώρα να κάνουμε φανερό σε σας είναι  ότι  βρισκόμαστε εδώ για το συμφέρον της ηγεμονίας μας  και όσα θα πούμε τώρα σκοπό έχουν τη σωτηρία της πολιτείας σας, επειδή  θέλουμε και χωρίς κόπο να σας εξουσιάσουμε και για το συμφέρον και των δυο μας να σωθείτε.

   92. ΜΗΛ. Και πώς μπορεί να συμβεί να είναι ίδια συμφέρον σε μας να γίνουμε δούλοι , όπως σε σας να γίνετε κύριοί μας;

   93. ΑΘ. Επειδή σεις θα έχετε τη δυνατότητα να υποταχθείτε πριν να πάθετε τις πιο μεγάλες συμφορές , και εμείς, αν δε σας καταστρέψουμε, θα έχουμε κέρδος.

   94. ΜΗΛ. Ώστε δε θα δεχθείτε, μένοντας εμείς ήσυχοι, να είμαστε φίλοι αντί  εχθροί, σύμμαχοι όμως κανενός από τους δυο σας;

   95. ΑΘ. Όχι,  γιατί δε μας βλάφτει τόσο  ή έχθρα σας όσο η φιλία σας. Η φιλία σας, στα μάτια των υπηκόων μας, θα ήταν απόδειξη  αδυναμίας μας, ενώ το μίσος σας  απόδειξη της δύναμής μας.

   96. ΜΗΛ. Έτσι  σκέφτονται οι υπήκοοί σας για το σωστό, ώστε να βάζουν στην ίδια μοίρα εκείνους που δεν έχουν καμιά φυλετική σχέση μαζί σας και εκείνους που οι περισσότεροί τους είναι άποικοί σας, μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς αποστάτησαν και υποτάχτηκαν;

   97. ΑΘ. Ναι, γιατί νομίζουν ότι λόγια  που να στηρίζονται στο δίκαιο δε λείπουν από κανένα, πιστεύουν όμως πως όσοι διατηρούν την ελευθερία  τους το χρωστούν  στη δύναμή τους και ότι εμείς δεν εκστρατεύουμε εναντίον τους από φόβο. Ώστε το να σας υποτάξουμε  εκτός που θα αύξανε τους υπηκόους μας θα μας πρόσφερε και ασφάλεια, και μάλιστα αν εσείς, νησιώτες και πιο αδύναμοι από άλλους δεν υπερισχύσετε απέναντί μας, που είμαστε κυρίαρχοι στη θάλασσα.

   98. ΜΗΛ. Και δε νομίζετε ότι υπάρχει ασφάλεια στην πρότασή μας εκείνη; Γιατί κι εδώ πάλι είναι ανάγκη, όπως εσείς μας  υποχρεώσατε να αφήσουμε τους δίκαιους λόγους  και ζητάτε να μας πείσετε να υποχωρήσουμε μπροστά στο  δικό σας συμφέρον, έτσι κι εμείς να σας εξηγήσουμε το δικό μας συμφέρον,  αν αυτό τυχαίνει να είναι μαζί και δικό σας, και να προσπαθήσουμε  να σας πείσουμε. Γιατί  πώς είναι δυνατό  να μην  κάμετε εχθρούς σας  όσους τώρα είναι ουδέτεροι, όταν αυτοί, βλέποντας τα όσα έγιναν εδώ, πιστέψουν πως κάποτε σεις  θα επιτεθείτε και εναντίον τους;  Και μ’ αυτό τι άλλο θα πετύχετε παρά να ενισχύσετε αυτούς που είναι τώρα εχθροί  σας, κι  εκείνους που ποτέ δε σκέφτηκαν  να γίνουν, παρά τη θέλησή τους, να τους στρέψετε εναντίον σας. 

   99. ΑΘ. Καθόλου, γιατί δε νομίζουμε ότι είναι πιο επικίνδυνοι   για μας αυτοί που, κατοικώντας κάπου στη στεριά, εξαιτίας της ελευθερίας τους, θ’ αργήσουν πολύ να πάρουν  προφυλακτικά μέτρα εναντίον μας, αλλά οι νησιώτες , όσοι,  όπως εσείς,  βρίσκονται κάπου ανεξάρτητοι, και όσοι είναι κιόλας ερεθισμένοι από τις αναγκαίες πιέσεις της ηγεμονίας μας. Αυτοί λοιπόν, με το να στηριχτούν  πολύ στην απερισκεψία, μπορούν να φέρουν,  και τον εαυτό τους και εμάς, σε φανερούς κινδύνους.

   100. ΜΗΛ. Αν εσείς  για να μη χάσετε την ηγεμονία σας, και οι υπήκοοί σας για να απαλλαγούν από αυτήν αψηφάτε τόσους κινδύνους, φανερό πως εμείς, που είμαστε ακόμη ελεύθεροι, θα δείχναμε μεγάλη ευτέλεια και δειλία, αν δεν κάναμε το παν προτού γίνουμε δούλοι. 

   101. ΑΘ. Όχι , αν αποφασίσετε  συνετά. Γιατί  δεν αγωνίζεστε με ίσους όρους για να δείξετε την ανδρεία σας, δηλαδή για να μην ντροπιαστείτε.  Πιο πολύ πρόκειται να αποφασίσετε  για τη σωτηρία σας,  δηλαδή για το να μην αντιστέκεστε στους πολύ πιο δυνατούς σας.

   102. ΜΗΛ. Ξέρουμε  όμως πως καμιά φορά οι τύχες του πολέμου κρίνονται πιο δίκαια, κι όχι ανάλογα με τη διαφορά σε πλήθος ανάμεσα στους δυο αντιπάλους. Και  σε εμάς η άμεση  υποχώρηση δε δίνει καμιά ελπίδα, ενώ με το να αγωνιστούμε υπάρχει ακόμη ελπίδα να μείνουμε όρθιοι.

   103. ΑΘ. Η ελπίδα,  παρηγοριά την ώρα του  κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη και αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει. Όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα, (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν τη γνωρίζουν, όταν πια, για κείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχει τίποτε για να το προφυλάξει απ’ αυτήν. Αυτό σεις, αδύναμοι και που η τύχη σας κρίνεται από μια μονάχα κλίση της ζυγαριάς , μη θελήσετε να το πάθετε ούτε να μοιάσετε τους πολλούς που, ενώ μπορούν ακόμη να σωθούν με ανθρώπινα μέσα, όταν τους βρουν οι συμφορές και τους εγκαταλείψουν οι βέβαιες ελπίδες, καταφεύγουν στις αβέβαιες ελπίδες, τη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια, με τις ελπίδες που δίνουν  φέρνουν στην καταστροφή"....

    Η «λογική»  της δύναμης, της αλαζονείας, της απληστίας, της έπαρσης, του άκρατου εγωϊσμού,  με τον δυνατό να θέλει να κυριαρχήσει, να υποδουλώσει, να εκμεταλλευτεί  τον αδύνατο,  οδηγεί σε καταστροφικές διαδρομές τους ανθρώπους.

                                 

Διάλογος Αθηναίων Μηλίων Α Θουκυδίδης

                                             ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΜΗΛΊΩΝ Α


........."87. ΑΘ. Αν ήρθατε σ’ αυτή τη συνεδρίαση για να κάμετε εικασίες για τα μελλούμενα ή για τίποτε άλλο, κι όχι, απ’ την τωρινή κατάσταση κι από όσα βλέπετε να σκεφτείτε για τη σωτηρία της πολιτείας σας, μπορούμε να σταματήσουμε, αν όμως ήρθατε γι’ αυτό, μπορούμε να συνεχίσουμε.

88. ΜΗΛ. Είναι φυσικό και συγχωρείται, στη θέση  που βρισκόμαστε, να  πηγαίνει ο νους μας σε πολλά, κι επιχειρήματα και σκέψεις. Αναγνωρίζουμε ότι η σημερινή συνάντηση γίνεται βέβαια για τη σωτηρία μας, κι η συζήτηση, αν νομίζετε σωστό, ας γίνει με τον τρόπο που προτείνετε.

89. ΑΘ. Κι εμείς λοιπόν δε θα πούμε με ωραίες φράσεις μακρούς λόγους, που δεν πρόκειται να σας πείσουν, ή ότι δίκαια έχουμε την ηγεμονία μας, επειδή νικήσαμε τους Πέρσες, ή ότι τώρα εκστρατεύουμε εναντίον σας, επειδή αδικούμαστε, κι από σας ζητούμε να μη νομίσετε πως θα μας πείσετε λέγοντας ή ότι, ενώ είστε άποικοι των Λακεδαιμόνιων, δεν πήρατε μέρος στον πόλεμο  στο πλευρό τους ή ότι, δε μας κάματε κανένα κακό.  Έχουμε  την απαίτηση να επιδιώξουμε πιο πολύ να επιτύχουμε τα δυνατά από όσα κι οι δυο μας αληθινά έχουμε στο νου μας, αφού ξέρετε και ξέρουμε ότι κατά την κρίση των ανθρώπων το δίκαιο λογαριάζεται  όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι,  όταν αυτό δε συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται.

90. ΜΗΛ. Όπως εμείς τουλάχιστο νομίζουμε, είναι χρήσιμο (ανάγκη να μιλάμε γι’ αυτό, επειδή εσείς τέτοια βάση βάλατε στη συζήτησή μας, να αφήσουμε κατά μέρος το δίκαιο και να μιλάμε για το συμφέρον) να μην καταργήσετε σεις αυτό το κοινό καλό, αλλά να υπάρχουν, γι’ αυτόν που κάθε φορά βρίσκεται σε κίνδυνο, τα εύλογα και τα δίκαια και να ωφελείται κάπως αν πείσει, έστω κι αν  τα επιχειρήματά του δε βρίσκονται  μέσα στα πλαίσια του αυστηρού δικαίου. Κι αυτό δεν είναι σε σας λιγότερο  συμφέρον από ό,τι σε μας, γιατί, αν νικηθείτε, θα μπορούσατε να γενείτε παράδειγμα στους άλλους  για να σας επιβάλουν την πιο μεγάλη τιμωρία "........

Η αλαζονεία, η έπαρση, του ισχυρού από την μια πλευρά λόγω της δύναμης που διαθέτει, το θάρρος, η συμπεριφορά, του μικρού  παρά την αδυναμία που έχει…. Τα ίδια συμβαίνουν και σήμερα σαν τίποτα να μην έχει αλλάξει από το 416 π.Χ. Βία και καταστροφή από αυτούς που θέλουν να είναι κυρίαρχοι λόγω δύναμης.

 

Τίμαιος 7 ( Κόσμος 1 ) Πλάτωνας

                                          

                                                    Τίμαιος 7 (Κόσμος 1)

   Τών δε δή τεττάρων έν όλον έκαστον είληφεν η του κόσμου σύστασις. Εκ γαρ πυρός παντός ύδατός τε και αέρος και γής συνέστησεν αυτόν ο συνιστάς, μέρος ουδέν ουδενός ουδέ δύναμιν έξωθεν υπολιπών, τάδε διανοηθείς, πρώτον μεν ίνα όλον ότι μάλιστα ζώον τέλεον εκ τέλεων των μερών είη, προς δε τούτοις έν, άτε ούχ υπολελειμμένων εξ ών άλλο τοιούτον γένοιτ’ αν, έτι δε ίν’ αγήρων και άνοσον ή, (32 d) ……………..

    Στη δημιουργία του κόσμου έχουν συμπεριληφθεί αυτά τα τέσσερα στοιχεία καθένα ολόκληρο, γιατί από όλη τη φωτιά, το νερό, τον αέρα και το χώμα έφτιαξε αυτόν ο δημιουργός, χωρίς να αφήσει τίποτα έξω ούτε δύναμη για κάτι άλλο. Αυτά σκέφθηκε, πρώτον να φτιάξει ένα σύνολο ζωντανό όσο γίνεται τέλειο, αποτελούμενο από τέλεια μέρη΄ δεύτερον να είναι ένα, αφού δεν θα είχε μείνει έξω κανένα στοιχείο, ώστε να δημιουργηθεί κάτι άλλο, τέλος να είναι αγέραστος και να μη προσβάλλεται από αρρώστιες, επειδή ήξερε ότι το ζεστό και το κρύο και όλα όσα έχουν μεγάλη δύναμη, όταν περιβάλλουν ένα σύνθετο σώμα και συγκρούονται μαζί του, μπορεί να το διαλύσουν πρίν την ώρα του με αρρώστιες και γηρατειά. Γι αυτό τον λόγο και με αυτή τη σκέψη έφτιαξε τον κόσμο, ώστε να είναι ένα σύνολο με όλα τα στοιχεία τέλειος αγέραστος και άτρωτος από ασθένειες…

   Στον ζωντανό κόσμο που είχε σχεδιαστεί να κλείσει μέσα του κάθε ζωντανό πλάσμα, καταλληλότερο ήταν το σχήμα που μπορούσε να συμπεριλάβει όλα τα σχήματα που υπάρχουν. Γι αυτό τον λόγο τον έφτιαξε σφαιρικό και κυκλικό,  με το κέντρο του να είναι σε ίση απόσταση απ’ όλα τα σημεία της περιφέρειας, ένα σχήμα δηλαδή που είναι τελειότερο απ’ όλα  τα άλλα και περισσότερο όμοιο με τον εαυτό του, διότι πίστευε ότι το όμοιο είναι άπειρες φορές ωραιότερο από το ανόμοιο.

   Εξωτερικά τον έφτιαξε λείο με μεγάλη ακρίβεια, για πολλούς λόγους. Άλλωστε δεν χρειαζόταν να έχει μάτια, αφού έξω από αυτόν δεν υπήρχε κάτι ορατό, ούτε ακοή χρειαζόταν, αφού δεν υπήρχε κάτι να γίνει ακουστό, γύρω από τον κόσμο δεν υπήρχε αέρας για να αναπνέει…………………………….......................................................................................................

   Πήρε τα τέσσερα στοιχεία το χώμα για να δώσει στερεότητα, το νερό για να δώσει ροή, τον αέρα για να δώσει πνοή, τη φωτιά για να δώσει δύναμη …και τα διέταξε σε σχήμα σφαιρικό το πιο όμορφο, για να περιστρέφονται όλα περί το κέντρο σε μια αιώνια κίνηση χωρίς αρχή και τέλος.