Φαντασία..Όραμα

                                               

                               Φαντασία.....Όραμα      
                        

«Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;
Ένα παιδί νυστάζει. Θέλει να κοιμηθεί και δεν τ’ αφήνει η πείνα.
Να θυμάσαι τα παιδιά που δεν κοιμούνται...

Οι καρδιές δεν ερωτεύονται πια, – ντουφεκίζουν.
Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;
Αφήστε μας ήσυχους. Αφήστε μας
να φάμε το ψωμί μας στα γόνατα του κόσμου,
αφήστε μας ν’ αποτελειώσουμε το χαμόγελό μας
να πάμε στον κινηματογράφο της άνοιξης…
Αφήστε μας να παίξουμε ήσυχα στο βραδινό κατώφλι μας το κομπολόι του γαλαξία ν’ αποτελειώσουμε το τραγούδι μας με τρεις τελείες αστέρια στην καρδιά του αδερφού μας.
Αφήστε μας να σουβαντίσουμε το καλοκαίρι μας γαζωμένο από σφαίρες αιώνων
Ν’ ασβεστώσουμε γύρω – γύρω τα όνειρά μας...

Τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;
Εμείς κανέναν δεν μισούμε. Αφήστε μας,
ν’ αγαπάμε τον κόσμο, να σας αγαπάμε.
Εμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε
παρά μονάχα κείνον που δε σέβεται τον Άνθρωπο»

Γιάννης Ρίτσος

   Απλά πράγματα χρειάζεται η Ελλάδα μας από τους πολιτικούς και τους πολίτες, Φαντασία, όνειρο, αρετή και όραμα. Να ξαναβρούμε τον άνθρωπο μέσα μας να επαναφέρουμε στη ζωή μας σαν βάση τις ανθρώπινες σχέσεις.

   Να ανακτήσουμε τη χαμένη συλλογικότητα, να ξεχάσουμε την πάρτη μας, το βόλεμα, να παλέψουμε με ενότητα για το όμορφο, το αληθινό, το ηθικό και να βάλουμε στόχο το κοινό καλό, το καλό της πατρίδας.

   Χωρίς αυτά οποιαδήποτε προσπάθεια θα είναι κενή περιεχομένου και νοήματος, θα είναι χωρίς αποτέλεσμα, με τους δρόμους του μέλλοντος σκοτεινούς. Ας μην το επιτρέψουμε, ας αναλάβουμε ευθύνη, απέναντι στη γενιές που έρχονται.

                                           

Ενότητα

                                                          ΕΝΟΤΗΤΑ


     Πότε οι πολιτικοί θα προτάξουν την ενότητα, τη σύμπνοια, το κοινόν, συλλογικό συμφέρον και όχι το ατομικό, όχι το κομματικό..... πότε θα αντιληφθούν ότι η πολιτική είναι άσκηση θυσίας, προσφοράς και όχι φιλοδοξίας και εγωϊσμού;...................Οι πολίτες πότε θα ανακτήσουμε συλλογικότητα να δουλέψουμε ενωμένοι με αλληλέγγυη, με συναλληλία μακριά από διαχωρισμούς διχασμούς και κομματικές ταυτότητες για το καλό της πόλης, για την ευδαιμονία της πολιτείας και όχι για το καλό της πάρτης μας, του εαυτού μας; 
    Λέει ο Αριστοτέλης....... "ἀναιρουμένου γὰρ τοῦ ὅλου οὐκ ἔσται ποὺς οὐδὲ χείρ, εἰ μὴ ὁμωνύμως, ὥσπερ εἴ τις λέγοι τὴν λιθίνην (διαφθαρεῖσα γὰρ ἔσται τοιαύτη),"....... Εάν καταστραφεί το σώμα σαν σύνολο δεν θα υπάρχει ούτε πόδι, ούτε χέρι, παρά μόνο σαν όνομα, όπως όταν μιλά κανείς για "πέτρινο χέρι" (γιατί ένα νεκρό χέρι θα είναι πράγματι "πέτρινο"). 
   Ας το αντιληφθούμε, ας το συνειδητοποίησουμε, ας αλλάξουμε σκέψεις, συμπεριφορές, πράξεις, με βάση την αρετή, τις αξίες, τα ιδανικά, που γέννησε ο Ελληνικός Πολιτισμός και είναι αυτά που δίνουν φώς στη ζωή...... διαφορετικά ο δρόμος για το μέλλον θα είναι σκοτεινός.