ΤΙΜΑΙΟΣ ( περί δημιουργίας κόσμου )
«Βουληθείς
γάρ ο θεός αγαθά μεν πάντα, φλαύρον δε μηδέν είναι κατά δύναμιν, ούτω δή πάν
όσον ήν ορατόν παραλαβών ούχ ησυχίαν άγον αλλά κινούμενον πλημμελώς και
ατάκτως, εις τάξιν αυτό ήγαγεν εκ της αταξίας, ηγησάμενος εκείνο τούτου πάντως
άμεινον». (Τίμαιος 30 a)
Ο Θεός θέλοντας να κάνει όλα τα πράγματα καλά
και τίποτα άσχημο κατά το δυνατό, πήρε όλη την ορατή ύλη που ποτέ δεν είχε
ησυχία αλλά κινιόταν ακανόνιστα και άτακτα και την έβαλε από την αταξία σε
τάξη, θεωρώντας ότι αυτό σε κάθε περίπτωση είναι καλύτερο.
…………………………………………………………………………..
«Τίνι
των ζώων αυτόν εις ομοιότητα ο συνιστάς συνέστησεν. Των μέν ούν εν μέρους είδει
πεφυκότων μηδενί καταξιώσωμεν ατελεί γάρ εοικός ουδέν ποτ’ αν γένοιτο καλόν ου
δ’ έστιν τάλλα ζώα καθ’ έν και κατά γένη μόρια, τούτω πάντων ομοιότατον αυτόν
είναι τιθώμεν. Τα γάρ δη νοητά ζώα πάντα πάντα εκείνο εν εαυτώ περιλαβόν έχει,
καθάπερ όδε ο κόσμος ήμας όσα τε άλλα θρέμματα συνέστηκεν ορατά». ( Τίμαιος 30 c )
Ποιόν άλλο ζωντανό κόσμο πήρε ο δημιουργός
για πρότυπο όταν θέλησε να φτιάξει όμοιο του τον κόσμο. Δεν πρέπει να
πιστέψουμε ότι είναι από τη φύση του μέρος κάποιου άλλου κόσμου, γιατί αν
μοιάζει με κάτι που δεν είναι τέλειο, τότε αποκλείεται να είναι και ο ίδιος
καλός. Είναι πιο σωστό να δεχτούμε ότι μοιάζει περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο,
με εκείνο τον ζωντανό κόσμο του οποίου αποτελούν μέρος του όλα τα άλλα όντα και
σαν μονάδες και σαν σύνολο, επειδή
εκείνος περιλαμβάνει και κλείνει μέσα του όλα τα όντα, όπως ακριβώς αυτός ο
κόσμος περιλαμβάνει εμάς και όλα τα άλλα ορατά όντα.
Αφού λοιπόν ο Θεός θέλησε να τον κάνει να
μοιάζει με το καλύτερο και τελειότερο απ’ όλα τα δημιουργήματα, έφτιαξε έναν
ορατό κόσμο ο οποίος περιλαμβάνει όλα τα όντα, που από τη φύση τους είναι όμοια
προς αυτόν…......
Για να είναι λοιπόν ο κόσμος μόνος του
όμοιος με το τέλειο πρότυπο, για τούτο ο δημιουργός δεν έφτιαξε ούτε δύο ούτε
άπειρους κόσμους, αλλά ένας και μονογενής είναι ο ουρανός τώρα αλλά και πάντα………………......
Όταν λοιπόν ο Θεός άρχισε να φτιάχνει το
σώμα του Σύμπαντος χρησιμοποίησε φωτιά και χώμα. Δεν είναι όμως δυνατόν να
ενωθούν καλά δύο σώματα, χωρίς να μεσολαβήσει και κάποιο τρίτο, γιατί ανάμεσα
στα δύο πρώτα πρέπει να υπάρχει κάτι που θα τα συνδέει……………………………...
Αν λοιπόν το σώμα του Σύμπαντος γινόταν
επίπεδο χωρίς βάθος, ένας μόνο μέσος όρος θα ήταν αρκετός για να συνδέσει τον
εαυτό του με τα άλλα δύο στοιχεία. Τώρα όμως το σώμα του Σύμπαντος έπρεπε να
είναι στερεό και τα στερεά δεν συνδέονται ποτέ με ένα μέσο, αλλά πάντα με δύο.
Για τον λόγο αυτό ο Θεός ανάμεσα στην φωτιά και το χώμα, έβαλε το νερό και τον
αέρα με την ίδια αναλογία, δηλαδή ο αέρας να αναλογεί με το νερό όσο η φωτιά με
τον αέρα και το νερό με το χώμα όσο ο αέρας με το νερό, φτιάχνοντας έναν κόσμο
ορατό και απτό. Με αρμονική λοιπόν αναλογία αυτών των τεσσάρων στοιχείων, που
είναι τέτοιου είδους, δημιουργήθηκε το σώμα του κόσμου.
Περιγραφή της δημιουργίας του κόσμου από τον
Θεό ο οποίος χρησιμοποιεί τα τέσσερα
βασικά στοιχεία φωτιά, χώμα, νερό και αέρα όπως μας λέει ο Τίμαιος.
Αναμειγνύοντας αυτά τα στοιχεία αρμονικά έπλασε τον κόσμο που περιλαμβάνει εμάς
και όλα τα όντα.