Παπαρρηγόπουλος Ιωάννης ο Νάξιος ο Δαμαριωνίτης

                                                                  

                                          
        

                          ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ   ΙΩΑΝΝΗΣ

                         Ο ΝΑΞΙΟΣ - Ο ΔΑΜΑΡΙΩΝΙΤΗΣ

   Αγωνιστής, δουλευτής, απλός, ανιδιοτελής πάλευε για το καλό της Ελλάδας και το όφελος των Ελλήνων. Γεννήθηκε στο Δαμαριώνα της Νάξου το 1780, το πραγματικό του επίθετο ήταν Λινάρδος, όταν έφυγε για για τη Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια ενός θείου του με σκοπό να σπουδάσει, υιοθετήθηκε από μια πλούσια οικογένεια Παπαρρηγόπουλου και έτσι μπόρεσε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, στη συνέχεια πήγε στη Μόσχα όπου σπούδασε Νομικά. Το 1807 διορίζεται διερμηνέας του Ρωσικού στόλου, μετά τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου, αποφασίζει να πάει στην Ιταλία να σπουδάσει Ιατρική. Εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του και επέστρεψε στην Ελλάδα για να προσφέρει τις υπηρεσίες και τις γνώσεις του στον Αγώνα του Έθνους.

   Προσλαμβάνεται σαν γραμματέας στο Ρωσικό Προξενείο στην Πάτρα, όπου αναπτύσσει έντονη δράση για τη προετοιμασία της Επανάστασης, το 1814 μεταβαίνει στα Ιωάννινα και προσπαθεί να πείσει τον Αλή Πασά να εξεγερθεί κατά του Σουλτάνου, συμμετέχει σαν αγωνιστής στη κατάληψη του κάστρου της Τενέδου υπό το Νικοτσαρά. Το  Μάϊο του 1820 μυείται στη Φιλική Εταιρεία και με κάθε τρόπο προσπαθεί να οργανώσει, να ενημερώσει, να αφυπνίσει ανθρώπους. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός εκτιμώντας το ήθος του χαρακτήρα του, τις γνώσεις του, τα πνευματικά του χαρίσματα. τον χρησιμοποιεί σε πλήθος εμπιστευτικών αποστολών, μεγάλης σημασίας για την οργάνωση και προετοιμασία της Επανάστασης.

   Οι συχνές επαφές του με Ιωάννη Καποδίστρια, Αλέξανδρο Υψηλάντη, και άλλους η συνεχής δράση του κινεί τις υποψίες των Τούρκων στη Πελοπόννησο και έτσι ζητάει να μετατεθεί στο  Προξενείο της Σμύρνης. Εκεί συνεχίζει τον αγώνα του κατά τη διάρκεια πια της Επανάστασης, προσφέροντας τεράστια και σημαντική βοήθεια στους εκεί Έλληνες κατά τη διάρκεια των διωγμών από τους Τούρκους.

   Επιστρέφει στη Πελοπόννησο σαν διερμηνέας της μοίρας του Ρωσικού στόλου και το 1827 στο Ναβαρίνο όπου έχουν αντιπαραταχθεί ο Συμμαχικός Στόλος με το στόλο του Ιμπραήμ, διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο. Επειδή έβλεπε να κωλυσιεργούν οι διαπραγματεύσεις των Συμμάχων με τον Ιμπραήμ, σχετικά με τα όσα υφίσταται, κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, ο άμαχος πληθυσμός, και ότι αυτή η καθυστέρηση δε θα βοηθούσε  την Επανάσταση  και τους Έλληνες΄ž απέστειλε με ένα οθωμανό φίλο του κρυφά επιστολή στον Ιμπραήμ λέγοντάς του, να αποφύγει οποιαδήποτε συνάντηση και συζήτηση με τους συμμάχους, να αποβιβασθεί στη ξηρά και να οργανώσει το στράτευμα για τη συνέχιση των επιχειρήσεων, το δε στόλο να τον αφήσει υπό το Ναύαρχο Ταχήρ με την εντολή ότι, σε περίπτωση που δεχθεί  την παραμικρή επίθεση από τους Συμμάχους να κτυπήσει.

  ΄Ετσι και έγινε, ύστερα από την έντονη διαφωνία και το επεισόδιο (με πυροβολισμούς)  μεταξύ των Τούρκων-Αιγυπτίων αξιωματούχων και της αντιπροσωπείας των συμμάχων, όπου σκοτώθηκε ένας Έλληνας και ένας Γάλλος, από τη Γαλλική Ναυαρχίδα έριξαν μια κανονιά και ο Τουρκικός Στόλος απάντησε με όλα τα κανόνια, έτσι μπήκαν στο «χορό» ο Ρώσικος και ο Αγγλικός Στόλος και ξεκίνησε η ναυμαχία που είχε σαν αποτέλεσμα, την ολοσχερή καταστροφή του Στόλου του Ιμπραήμ και την επιτυχή έκβαση του Αγώνα για την Ανεξαρτησία.

   Στα επόμενα χρόνια σημαντικός ήταν ο ρόλος του για την παράδοση των κάστρων του Μεσολογγίου, της Ναυπάκτου, του Αντιρρίου από τους Τούρκους χωρίς μάχη και χωρίς να χυθεί αίμα, αυτό οφείλεται στην προσωπικότητα του και στη μεγάλη του διαπραγματευτική  ικανότητα.

   Επί βασιλείας Όθωνα το 1843 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα σαν Γενικός Πρόξενος της Ρωσίας μέχρι το 1862. Αργότερα επί βασιλείας Γεωργίου του Α έγινε Σύμβουλος  Επικράτειας, απεβίωσε στην Αθήνα το 1874. Το  αρχοντικό που έμενε στην Αθήνα  υπάρχει στη Πλάκα στην οδό Κυδαθηναίων 27.

   Αυτός αγαπητοί μου ήταν ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να μην ξεχνούν οι παλιότεροι, τέτοιους ανθρώπους έχει ανάγκη ο τόπος μας, η Ελλάδα μας,ανθρώπους μεγαλόψυχους, έντιμους, γενναίους με Ήθος και Αρετή να νοιάζονται για την κοινωνία και που σκοπός τους είναι το συλλογικό συμφέρον.

   Αξίζει κανείς να  απαγγείλλει τους στίχους του Καβάφη για τον Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο

                                       « Τιμή σε κείνους που στη ζωή των

                                          ώρισαν να φυλάγουν θερμοπύλες.

                                          Ποτέ από το χρέος μη κινούντες»...........

                                                                                         Νάξος Μάρτιος 2010

                                                                                         Θανάσης  Γρυλλάκης

                                                                                         Πολιτικός Μηχανικός