Δημοκρατία 2

                                                             ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  2

     Λέξη σύνθετη δήμος και κρατώ, το πολίτευμα όπου "κρατεί", έχει την εξουσία ο λαός, σημαίνει όμως και πολλά άλλα σημαντικά πράγματα, όχι βέβαια αυτό που ο καθένας αντιλαμβάνεται με τις γνώσεις που διαθέτει η τις ανάγκες που έχει. Είναι παραπάνω από ένα πολίτευμα και δεν είναι απλά μια μορφή εξουσίας. Βασικό συστατικό είναι η συμμετοχή του λαού η ενεργή όχι η παθητική. Αναφέρει ο Περικλής στον Επιτάφιο " τόν μηδέν τώνδε μετέχοντα ούκ απράγμονα αλλ' αχρείον νομίζομεν ", δηλαδή αυτός που δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά είναι άχρηστος.
     Σημαίνει ήθος, δύναμη ψυχής, προϋποθέτει άσκηση ηθικής, συνειδήσεων. Είναι το πολίτευμα  της αξιοπρέπειας, αξιοπρέπεια είναι η ευθύνη, το χρέος, το καθήκον, τα δικαιώματα, η ελευθερία. δηλώνει σεβασμό στο συνάνθρωπο, στη διαφορετικότητα, στην άλλη άποψη, σεβασμό στον ίδιο τον εαυτό μας. Όταν έχουμε αυτοσεβασμό λειτουργεί ο εσωτερικός νόμος της συνείδησης και έτσι βιώνουμε δικαιοσύνη, σεβασμό, σημαντικές αξίες της δημοκρατίας και κατ' επέκταση το ίδιο το νόημα της δημοκρατίας.
     Οι αξίες, οι αρχές της, προϋποθέτουν γνώση και η γνώση μάθηση, από πολιτικούς και πολίτες. Μέσα από τη γνώση πραγματώνεις, βιώνεις αρετή που είναι ο βασικός πυρήνας της δημοκρατίας, δε λές πολλά, αλλά υψώνεις το ανάστημα σου, λές ναι στην ανάληψη ευθύνης γιατί δημοκρατία είναι το πολίτευμα της ατομικής και της συλλογικής ευθύνης. Η άσκηση στην ευθύνη είναι έργο του σχολείου της εκπαίδευσης, όπως και η διδασκαλία ορθού τρόπου σκέψης και έκφρασης, ώστε ο πολίτης να αποκτήσει νού καθαρό και κριτικό, όχι νού σε σύγχυση και παθητικό.                                
      Το σπίτι είναι το πρώτο σχολείο της δημοκρατίας εκεί θα μάθει το παιδί και θα διδαχθεί αρχές δημοκρατικής συμπεριφοράς, δημοκρατικού τρόπου ζωής εκεί θα ψηλαφίσει έννοιες ανιδιοτέλειας συλλογικότητας, ενότητας, σύμπνοιας, συνεννόησης, που είναι συνυφασμένες με τη δημοκρατία και όχι αντιλήψεις εγωϊστικές, αυταρχικές, φεουδαλικές όπως το κράτος είμαι εγώ και κανείς άλλος. Στη δημοκρατία όμως ισχύει ότι το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Δημοκρατία είμαστε όλοι εμείς.

Γνώση

                                                                  ΓΝΩΣΗ

    Η κατάσταση του να είσαι ενήμερος για ένα αντικείμενο, ένα γεγονός, ένα φαινόμενο, όμως πρέπει να συλλάβουμε την ουσία, το βάθος, τις ιδιότητες, τα αίτια της δημιουργίας και να μη μένουμε στην επιφάνεια, τότε μπορούμε να πούμε ότι έχουμε γνώση όπως λέει ο Αριστοτέλης " τότε γάρ οιόμεθα γιγνώσκειν έκαστον, όταν γιγνώσκωμεν τας πρώτας αρχάς και τας αιτίας  και μέχρι τών στοιχείων. " Χάρη στη γνώση οι επιστήμονες μπόρεσαν να εισχωρήσουν στα άδυτα του κόσμου, του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου να αποκαλύψουν ιδιότητες και στοιχεία να δημιουργήσουν ενέργεια.
    Η αμάθεια είναι δυνατό να δημιουργήσει ένα άτομο φοβισμένο και ακοινώνητο, ένα άτομο έρμαιο, ευάλωτο στην προπαγάνδα που στη συνέχεια οδηγείται εύκολα σε φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας όπως ο φανατισμός, ο δογματισμός, η μαζοποίηση, η βία, η αρνητική συμπεριφορά. Η γνώση οπλίζει τον άνθρωπο με ερείσματα, με λογική, με ουσία, νόημα και σκοπό. Η γνώση δεν είναι απλά ένα εφόδιο στη ζωή του ανθρώπου, είναι εργαλείο δύναμης, πολεμάς αγκυλώσεις, προκαταλήψεις, ιδεοληψίες, τη σύγχυση, το φόβο, το σκοταδισμό.
    Ο Πλάτωνας λέει "ό,τι είναι οι οφθαλμοί για το σώμα είναι οι γνώσεις για το πνεύμα, είναι το φώς της διάνοιας ". Όταν μάλιστα οι γνώσεις δεν είναι γενικόλογες, επιφανειακές και αφηρημένες θεωρίες, αλλά είναι αποτέλεσμα έρευνας, μελέτης και προσπάθειας μάθησης, ειδικά μέσα από την ανάλυση των στοιχείων και δεδομένων που υπάρχουν στο κόσμο γύρω μας, τότε αποτελούν τον καλύτερο οδηγό στην πορεία της ζωής.
     Μαθαίνω, γνωρίζω, σημαίνει άρνηση κάθε αυθεντίας, υποταγής και δουλείας έτσι οδηγούμαστε στην αυτοπειθαρχία στη συνειδητότητα στην αλήθεια βασικά στοιχεία ελευθερίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ούτε χωρίς ουσία, αυτό που ο Χριστός μας λέει, "γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς". Το μέλλον θα είναι σκοτεινό, γι αυτό χρειαζόμαστε φώς και αυτό είναι η γνώση.

 

Έρωτας

                                                           ΕΡΩΣ     

«έστι  δή ούν εκ τοσού ο έρως έμφυτος αλλήλων τοίς ανθρώποις και της αρχαίας φύσεως  συναγωγεύς και επιχειρών ποιήσαι έν εκ  δυοίν και ίασασθαι την φύσιν την ανθρώπινην»

    Είναι ο έρωτας πραγματικά χρόνια πριν έμφυτος στους ανθρώπους και σμίγοντας τους ανασυνθέτει την αρχική τους φύση και προσπαθεί να φτιάξει ένα από δύο, για να γιατρέψει την ανθρώπινη φύση.

«ανανθεί γάρ και απηνθηκότι καί σώματι καί ψυχή καί άλλο ωτοούν ούκ ενίζει έρως».............................

    Σε αλουλούδιαστο ακόμα ή ακόμα και σε ξελουλουδιασμένο σώμα και ψυχή  ή άλλο ό,τιδήποτε ο έρωτας δε φωλιάζει. Όπου όμως υπάρχει καλοανθισμένος και μοσχοβολημένος τόπος εκεί κάθεται και μένει.

«του όλου ούν τη επιθυμία και δίωξει έρως όνομα»…………..

     Άρα εκείνο πού ονομάζεται έρως είναι κατά βάθος η επιθυμία και η προσπάθεια να ολοκληρωθούμε………………( Πλάτωνος -Συμπόσιον )

      Το θαύμα της ζωής, η κινητήρια δύναμη των πάντων, η μαγική δύναμη. Χωρίς έρωτα ο άνθρωπος οδηγείται σε ξηρασία σε ερήμωση, υπάρχει κενό επικοινωνίας, αδιαφορία για όλα τα θέματα, μοναξιά, χάνεται η στοργή, η τρυφερότητα, η αγάπη.

      Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, τα μέτωπα, οι δεσμεύσεις, οι ασχολίες οι επαγγελματικές υποχρεώσεις αδειάζουν και λεηλατούν τον κόσμο της ψυχής έτσι σβήνει ο έρωτας η φωτιά και παγώνει ο άνθρωπος, χάνει κάθε ίχνος ευγένειας, ομορφιάς και  καλωσύνης.

     Να μην το αφήσουμε να γίνει, να μην αφήσουμε να επικρατήσει η χυδαιότητα, η ύβρις, η βία. Ο έρωτας ο ανίκητος στη μάχη όπως λέει ο Σοφοκλής σκορπίζει γέλιο, χαρά, ευτυχία και ο κόσμος γίνεται όμορφος. Ας προσπαθήσουμε να έχουμε έρωτα πάντα μέσα στην καρδιά και στη ψυχή.

Αρετή 2

                                                              ΑΡΕΤΗ 2
    
                       " Οἷον καὶ φοβηθῆναι καὶ θαρρῆσαι καὶ 
           ἐπιθυμῆσαι καὶ ὀργισθῆναι καὶ ἐλεῆσαι καὶ ὅλως ἡσθῆναι
           (20) καὶ λυπηθῆναι ἔστι καὶ μᾶλλον καὶ ἧττον, καὶ ἀμφότερα
           οὐκ εὖ· τὸ δ’ ὅτε δεῖ καὶ ἐφ’ οἷς καὶ πρὸς οὓς καὶ οὗ
           ἕνεκα καὶ ὡς δεῖ, μέσον τε καὶ ἄριστον, ὅπερ ἐστὶ τῆς
           ἀρετῆς ".................................................( Αριστοτέλης )
      Παραδείγματος χάρη μπορεί κανείς, να νιώσει φόβο ή να δείξει θάρρος, να νιώσει επιθυμία, να νιώσει οργή ή ευσπλαχνία, γενικά να νιώσει ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια,  σε μεγαλύτερο ή  και σε μικρότερο βαθμό, και ούτε το ένα, ούτε το άλλο από τα αυτά τα δύο, είναι καλό' να τα αισθανθεί όμως όλα αυτά το χρόνο που πρέπει, σε σχέση με τα πράγματα που πρέπει και  με τους ανθρώπους που πρέπει, για το λόγο που πρέπει και με τον τρόπο που πρέπει, αυτό είναι, κατά κάποιον τρόπο, το μέσον και το  άριστον, που αυτό είναι χαρακτηριστικό της αρετής.
      Στα συναισθήματα και στις πράξεις έχουμε υπερβολή, έλλειψη και μέσον. Η αρετή αφορά στα συναισθήματα και στις πράξεις, στα οποία η υπερβολή αποτελεί σφάλμα και η έλλειψη κατακρίνεται, ενώ το μέσον επαινείται και είναι επιτυχία, φυσικά και τα δύο αυτά ανήκουν στην αρετή. Άρα η αρετή είναι μια μορφή μεσότητας αφού έχει στόχο το μέσον. Το σφάλμα λέει γίνεται με πολλούς τρόπους, γιατί το κακό είναι γνώρισμα του απείρου όπως διδάσκουν οι πυθαγόρειοι, ενώ το καλό είναι γνώρισμα του πεπερασμένου.
                                 " έσθλοι μέν γάρ απλώς, παντοδαπώς δέ κακοί ". 1106b (35)
                            Γιατί καλοί γινόμαστε με ένα τρόπο, κακοί δε με πολλούς.
       Έτσι λοιπόν η υπερβολή και η έλλειψη έχουν σχέση με την κακία, βρίσκονται σε άπειρα σημεία πέρα από το μέσο και μπορεί ο άνθρωπος εύκολα να φτάσει, να διαπράξει δηλαδή το σφάλμα.  Η αρετή, βρίσκεται στο μέσον ανάμεσα σε δύο κακίες και προσδιορίζεται με μέτρο τον άνθρωπο "ούσα τή προς ημάς", το δε μέσο καθορίζεται από τον ορθό λόγο "ωρισμένη λόγω", δηλαδή από τη λογική του σώφρονα και συνετού ανθρώπου αυτού που έχει ορθό και λογικό τρόπο σκέψης και έκφρασης. 
       Το μέσον βρίσκεται σ' ένα μόνο σημείο και είναι δύσκολη η προέγγιση του, αφού υπάρχει ένας τρόπος για να φτάσει κανείς, γι αυτό σχετίζεται με την αρετή και τους καλούς.

 
       
   

Προπαγάνδα

             
                                                                      

                                                        ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

    Η λέξη προέρχεται από το λατινικό propagare φυτεύω, δηλώνει την προσπάθεια για τη μετάδοση και επιβολή ιδεών απόψεων, "αρχών" στην κοινωνία. Η δύναμη της προπαγάνδας σαν μέσο για τον έλεγχο της σκέψης, την αλλοτρίωση της συνείδησης είναι τρομερή. Ανακάλυψαν χρόνια πολλά πρίν ότι, αν επηρεάσεις το υποσυνείδητο μπορείς με τη μέθοδο της υποβολής να επηρεάσεις και το συνειδητό. Με πειράματα διαπίστωσαν ότι σε ταινίες απλοϊκές που έδειχναν κάποια διαφημιστικά μηνύματα, το μάτι δεν τα έβλεπε λόγω ταχύτητας που περνούσαν αλλά έμεναν στο υποσυνείδητο.
    Μεταφέρουν λοιπόν και εγκαθιστούν μηνύματα με τούς πιό πονηρούς τρόπους και αυτό μέσω του πιό πρόσφορου και καλύτερου οργάνου την τηλεόραση. Με τα Μ.Μ.Ε προωθούν την υποδούλωση  και την πνευματική αποχαύνωση των λαών και μετατρέπουν τους ανθρώπους σε άτομα χωρίς κρίση και βούληση, ισοπεδώνουν την ανθρώπινη προσωπικότητα και μεταβάλουν τους λαούς σε μάζες για να μπορούν να τους ελέγχουν. Δε θέλουν πολίτες με αυτονομία και ελευθερία σκέψης. Ο μέγας Ναπολέων έλεγε "καμία εξουσία δεν μπορεί να σταθεί αν δεν ελέγχει την κοινή γνώμη".
    Μπορεί βέβαια με την προπαγάνδα να μεταφέρεις μηνύματα καλά και σωτήρια, όπως ο Απόστολος Παύλος που δίδασκε βασιζόμενος στο "ημείς γάρ επ' ελευθερίαν εκλήθημεν" και όχι όπως ο Γκαίμπελς που έλεγε βασιζόμενος στο " να λέτε ψέματα, πολλά ψέματα, πάρα πολά ψέματα, στο τέλος κάτι θα μείνει "..Με τέτοια και άλλα συνθήματα οδηγούν τους ανθρώπους στην αποπνευματοποίηση, σπέρνουν το φανατισμό, το μίσος, τη καχυποψία για το συνάνθρωπο.
    Ας αντισταθούμε, ας αγωνιστούμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια μας, να σώσουμε την ανθρωπιά μας, τη συνείδηση μας..γιατί οι δρόμοι θα είναι σκοτεινοί. Όπλα μας η γνώση της Ελληνικής σοφίας, οι αξίες και αρχές της κλασικής παιδείας, η ενότητα, οι ανθρώπινες σχέσεις.

Συλλογικότητα

                                                         ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ 

       Πότε θα ανακτήσουμε τη συλλογικότητα, πότε θα υπηρετήσουμε το "κοινόν άθλημα " αλλά και την ατομική μας ζωή που άμεσα εξαρτάται από το συλλογικό, το μαζί; Χρόνια τώρα μιμούμαστε κάθε τί άσχημο, κακό, υπερβολικό, ελλειμματικό, προέρχεται από το Δυτικό Κόσμο. Κτίζουν στη  Δύση πολυκατοικίες, στείρα, άχαρη, κακή, απομίμηση εδώ, χωρίς αναδρομή και πρόσληψη στοιχείων αιγαιοπελαγίτικης, μακεδονικής, ηπειρώτικης, πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Εφαρμόζουμε μιά ισοπεδωτική εξωμοίωση του οικιστικού πλαισίου σχεδόν σε όλη τη χώρα.
    Η οργάνωση της πολιτείας, οι θεσμοί, η εκπαίδευση, η υγεία, οι τέχνες αντιγραφή και μίμηση κακή, χωρίς ουσιαστική αναφορά στο παρελθόν, στο σύστημα αξιών του Ελληνικού πολιτισμού, που δίνουν νόημα βίου και ουσία, χωρίς σεβασμό σε ιερά κ όσια,  χωρίς σεβασμό στη γή που γέννησε αυτόν τον πολιτισμό. Πρέπει να γίνει επανασχεδιασμός  θεσμών, δομών, υπηρεσιών, λειτουργιών με ιεράρχηση αναγκών, αξιολόγηση και κρίση ποιότητας με βάση την κοινωνία σχέσεων με συμμετοχή του πολίτη και με στόχο το συλλογικό συμφέρον.
      Είναι ανάγκη να αφήσουμε τους εγωϊσμούς, την ιδιοτέλεια, την αδιαφορία, τη πάρτη μας, να δουλέψουμε με ενότητα και συλλογικότητα να υπηρετήσουμε ανάγκες, να επαναφέρουμε την κλασική  παιδεία, να σώσουμε το φυσικό κάλλος της γής μας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε αυτό που λέει ο Ν. Καζαντζάκης " Η μυστική αποστολή της Ελλάδας είναι η ομορφιά. Να παραλάβει τις άναρθρες κραυγές της Ανατολής και να τις μετουσιώσει σε έναρθρο λόγο ". Αυτό δεν γίνεται με λόγια και κηρύγματα αυτό θέλει πνευματική ανόρθωση, ανάκτηση Ελληνικής αυτοσυνείδησης.

ΝΑΞΟΣ ποίημα του Δασκάλου Μανώλη Γρυλλάκη

                                               

                              ΝΑΞΟΣ
 

                 Μιά Πορτάρα ορθή    

                 μές στις θύελλες και στους ανέμους,

                 στέκει αγέρωχη μές στούς αιώνες

                 χωρίς νά κλειστεί.

                                                                               

                 Γλάροι ολάσπροι   

                 τριγύρω πλανιούνται,

                 κι ένας ήλιος ανάμεσα σκάει

                 πού ο Φοίβος εκεί οδηγεί.

                                                            

                 Καθισμένος στ' ανώφλι

                 αγναντεύει

                 τό γαλάζιο το πέλαο πέρα

                 τή γεννήτρα τη Δήλο,

                 απ' τό μέγαρο       

                 πού τού 'χουνε στήσει

                 τών Ναξίων τά χέρια

                 μιά μέρα.

                                                     

                 Με τή λύρα στά χέρια

                 μέ τήν πόρτα ανοιχτή    

                 μάς φωνάζει.

                                                           

                 Ο Θεός τής χαράς 

                 καί τού κάλλους,

                 έλα ξένε νά μπείς

                 νά καθίσεις,

                 το γλυκόπιοτο νά 'βρης τού Δία

                 τό κρασί μές στήν κούπα

                 καί τού Βάκχου τό άσμα ν'ακούσεις.

                      

                 Κι όταν πιείς

                 στής χαράς το μεθύσι,

                 τή ματιά σου 

                 ν' αφήσεις να πέσει,

                 ν' αγκαλιάσει τριγύρω

                 τήν πλάση. 

                                                       

                 Καί θά δείς

                 τά βουνά της να πέφτουν,

                 μέ θυμάρι γεμάτα ευωδία 

                 στ' ακρογιάλια μ' ολάσπρη

                 δαντέλλα,

                 καί ζεστή αμμουδιά.

                                                              

                 Κι ένας κέδρος

                 ένας σχίνος κι ένα πουρνάρι,

                 νά σκιάζουν μαζί αγκαλιά

                 ένα ήρεμο, άσπρο ακρογιάλι

                 πού στόν μπάτη

                 μονάχα μιλά.

                                                                    

                 Από τα λάθη τής ζωής

                 μιά μονάχα βγαίνει αλήθεια,

                 νά 'ναι η αγάπη μόνιμη

                 στ' ανθρώπινα τά στήθια. 

                                                                   Μανώλης Γρυλλάκης Δάσκαλος 05-07-1950

                                             

                 

                   

                     

                                                                                   
    

Καλοκυβερνημένη Πολιτεία

                                               
                                               ΚΑΛΟΚΥΒΕΡΝΗΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

     Ο Σωκράτης χρόνια πολλά πίσω συζητάει με το Γλαύκωνα για το ποιοί πρέπει να αναλάβουν τη διακυβέρνηση του δήμου για να μπορέσει ο δήμος να λειτουργήσει σωστά και να μήν δημιουργηθούν προβλήματα στο δήμο αλλά και στους πολίτες. Δυστυχώς ο λόγος είναι προφητικός γι αυτούς που κυβέρνησαν και αυτούς που κυβερνούν τη χώρα τις περιφέρειες και τους δήμους.  
   "Ούτω γάρ έχει, ήν δ' εγώ, ώ εταίρε΄ εί μέν βίον εξευρήσεις άμεινω του άρχειν τοις μέλλουσιν άρξειν, έστι σοι δυνατή γενέσθαι πόλις εύ οικουμένη΄ εν μόνη γάρ αύτη άρξουσιν οί τώ όντι πλούσιοι, ού χρυσίου αλλ' ού δεί τόν ευδαίμονα πλουτείν, ζωής αγαθής τε και έμφρονος "..........
     " Έτσι είναι, φίλε μου΄ άν κατορθώσεις να εξασφαλίσεις σε κείνους που είναι καμωμένοι για την εξουσία ένα είδος ζωής προτιμότερο από την εξάσκηση εξουσίας, θα μπορέσεις τότε να έχεις μιά καλοκυβερνημένη πολιτεία΄ γιατί μονάχα σ'αυτήν θα είναι άρχοντες οι πραγματικά πλούσιοι, όχι σε χρυσάφι αλλά σε αρετή και σοφία, που είναι ο αληθινός πλούτος για τον ευδαίμονα άνθρωπο ".........
     Άν όμως φτωχοί και πεινασμένοι, που δεν έχουν δικά τους αγαθά κυνηγούν την εξουσία, με την απόφαση  να αρπάζουν από το δήμοσιο ό,τι λείπει απ' αυτούς τίποτα τότε δεν κάνεις΄ γιατί εκεί που πολεμούν μεταξύ τους ποιός να πρωτοπάρει την εξουσία, ο εμφύλιος αυτός και εσωτερικός πόλεμος εξολοθρεύει  και αυτούς τους ιδίους και όλη την πολιτεία.
      Χωρίς ήθος και αρετή λοιπόν, πώς να έχεις όραμα; Πώς να λειτουργήσεις με δικαιοσύνη, εντιμότητα, ευθύνη, πώς να εμπνεύσεις το λαό, πώς να παράξεις και να εφαρμόσεις πολιτικές συλλογικότητας-δημοσίου συμφέροντος; Πολιτικές που σέβονται και υπηρετούν τον πολίτη.

                                        

Πρόνοια- Πρόβλεψη

                                                 
                                                       
                 ΠΡΟΝΟΙΑ-ΠΡΟΒΛΕΨΗ

          " Εύ σοί το μέλλον έξει, εάν το παρόν  εύ τιθείς " λέει ο Ισοκράτης  εάν στο  παρόν θέσεις σωστά τα πράγματα, δηλαδή αν πάρεις σωστές αποφάσεις θα έχεις ένα καλό μέλλον, ένας άλλος ο Αίσωπος " Οι φρόνιμοι των ανθρώπων εκ τεκμηρίων προορώμενοι τα ανθρώπινα, τους κινδύνους εκφεύγουσι ". Οι συνετοί αποφεύγουν τους κινδύνους γιατί μελετούν τα δεδομένα και προβλέπουν.
Με την πρόνοια, την πρόβλεψη ο άνθρωπος σχεδιάζει, μελετά χρησιμοποιώντας τη γνώση, αναπτύσσει την εργατικότητα, την οικονομία, τη λειτουργικότητα, αποφεύγοντας έτσι τα σφάλματα και τους κινδύνους.
      Στη ζωή τα πράγματα δε γυρίζουν πίσω, όταν συμβεί το κακό είναι πολύ δύσκολη και τις πιό πολλές φορές αδύνατη η επανόρθωση, πολλά τα παραδείγματα που έχουμε αν ανατρέξουμε στην
ιστορία. Ο συνετός και σώφρονας άνθρωπος επεξεργάζεται τα δεδομένα που υπάρχουν βλέπει,
κρίνει, σχεδιάζει, μελετά, αποφασίζει, προνοεί σε όλους τους τομείς της ζωής.
      Το συμπέρασμα είναι ότι στη ζωή παίζει σημαντικότατο ρόλο η πρόνοια, η πρόβλεψη γιατί χωρίς αυτές που βασίζονται στην ορθή γνώση και στην ορθή κρίση τα αποτελέσματα είναι τραγικά και καταστροφικά. Το να διαπιστώνεις εκ των υστέρων τα λάθη και τις παραλείψεις δεν έχει καμία ωφέλεια. Πότε επιτέλους θα αντιληφθούν οι διοικούντες ότι η χώρα μας είναι σεισμογενής και θα πρέπει να υπάρχει ένας εθνικός σχεδιασμός ενεργειών και δράσεων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων,  των συνεπειών, που προκαλούνται από ένα σεισμό, γιατί το σεισμό δεν μπορείς να τον αποφύγεις, είναι φυσικό φαινόμενο.