Πλάτωνος Πολιτεία ( Σπήλαιον Δεσμωτών )

             

                                                 ΣΠΗΛΑΙΟΝ-ΔΕΣΜΩΤΩΝ
                                            ( Πλάτωνος Πολιτεία βιβλίο Ζ 511a )

    "Μετά ταύτα δή, είπον, απείκασον τοιούτω πάθει την ημετέραν φύσιν παιδείας τε περί και απαιδευσίας. Ίδε γαρ ανθρώπους οίον καταγείω οικήσει σπηλαιώδει, αναπεπταμένην πρός το φώς την είσοδον εχούση μακράν παρά πάν το σπήλαιον, εν ταύτη εκ παίδων όντας εν δεσμοίς και τα σκέλη και τους αυχένας, ώστε μένειν τε αυτούς είς τε το πρόσθεν μόνον οράν",.......... .............................................................................................................................................................
      Εμείς οι πολίτες μοιάζουμε με αυτούς που είναι αλυσοδεμένοι στο βάθος του σπηλαίου και βλέπουν μόνο τον τοίχο του σπηλαίου και τις σκιές που δημιουργούνται από το φώς των διαφόρων όντων που περνούν έξω από το σπήλαιο. Δεν μπορούν να δούν τα πραγματικά όντα γιατί δεν είναι δυνατόν να γυρίσουν ούτε τα κεφάλια, λόγω των αλυσίδων. Έτσι και μείς έχουμε βρεθεί σ' αυτή την θέση χρόνια τώρα, γιατί  χάθηκε η αυτονομία σκέψης, ο ορθός τρόπος σκέψης και έκφρασης, η ελευθερία,  εγκλωβίστηκε ο νούς από τις προκαταλήψεις, τις ιδεοληψίες, το φόβο, το κυνήγι των υλικών αγαθών, τη δουλεία και την εξάρτηση που μας επέβαλαν και δεν μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα..............
      Κάποιοι που καταφέρνουν να λυθούν και να δούν την πραγματικότητα δεν θέλουν να επιστρέψουν να πούν την αλήθεια και στους άλλους.....είναι αυτοί που έχουν γνώση, νοημοσύνη, αντιλαμβάνονται τα δεδομένα γύρω τους και μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα της κοινωνίας, "όμως ποτέ δεν αποφασίζουν με τη θέληση τους να ασχοληθούν με καμία πρακτική ασχολία νομίζοντας πώς, από ζωντανοί ακόμα βρίσκονται και ζούν στα νησιά των Μακάρων",  δηλαδή στην ελευθερία, την ανεμελιά και την "ευτυχία".
      Δουλειά όμως, εμάς των πολιτών είναι  " τας τε βέλτιστας φύσεις αναγκάσαι " να αναγκάσουμε αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους που είναι κάτοχοι επιστήμης, που γνωρίζουν πράγματα να μη μένουν μακρία από τους συμπολίτες τους αλλά να προσπαθήσουν, να δουλέψουν, να διδάξουν, να διαπαιδαγωγήσουν, να μάθουν, να ανοίξουν δρόμους, να δώσουν παιδεία και έτσι οι απλοί πολίτες να ιδούν την ουσία των πραγμάτων και να μη βλέπουν σκιές και φαντάσματα. Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι, οι πνευματικοί,  έχουν χρέος και ευθύνη να κηρύξουν την αλήθεια και να καταγγείλουν το ψέμα.