Λόγια Στρατηγού Μακρυγιάννη

     Σκέφτομαι μ' αυτά που ακούω και βλέπω τα λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη......" Όλοι οι προκομμένοι άντρες των παλαίων Ελλήνων ο Λυκούργος, ο Πλάτων,ο Σωκράτης, ο Αριστείδης,ο Λεωνίδας,.....ο Δημοστένης, κοπίαζαν βασανίζονταν, νύχτα και μέρα μ' αρετή με 'λικρίνειαν με καθαρόν ενθουσιασμόν να φωτίσουνε την ανθρωπότη να την αναστήσουν να 'χει αρετή και φώτα, γενναιότητα και πατριωτισμόν. Όλοι αυτείνοι οι μεγάλοι άντρες του κόσμου κατοικούνε τόσους αιώνες εις τον Άδη σ' έναν τόπον σκοτεινόν και κλαίνε και βασανίζονται δια τα πολλά δεινά οπού τραβάγει η δυστυχισμένη μερική πατρίδα τους. Αυτείνοι δεν τήραγαν να θησαυρίσουνε μάταια και προσωρινά,τήραγαν να φωτίσουν τον κόσμο με φώτα παντοτινά. Εντυναν τους ανθρώπους αρετή, τους γύμνωναν από την κακή διαγωή και τοιούτως θεωρούσαν γενικώς την ανθρωπότη και γενόταν δάσκαλοι της αλήθειας"... 
    Αυτά είναι λόγια ενός "αγράμματου". Οι σημερινοί διοικούντες γραμματισμένοι και μορφωμένοι δεν παίρνουν παράδειγμα; να αλλάξουν συμπεριφορές, νοοτροπίες και πρακτικές να δουλέψουν με βάση την ηθική και γνώμονα την αρετή και έτσι να υπηρετήσουν το κοινωνικό σύνολο; Απαιτείται παιδεία που είχε ο Μακρυγιάννης ενώ αυτοί δε διαθέτουν.